چگونه زانوها را تقویت کنیم؟

تمرین‌های ورزشی متناسب با وضع زانو‌ها در تقویت این اندام و جلوگیری از پوکی استخوان بسیار موثر است.

زانو بزرگ‌ترین مفصل بدن است که استخوان‌های ساق پا و ران را به هم متصل می‌کند. این عضو بدن شامل غضروف، ماهیچه‌ها، رباط‌ها، و عصب‌هایی است که همگی در سلامت و حرکت مفصل نقش دارند.

برخی افراد ممکن است در سن بالاتر دچار مشکلات زانو شوند و برخی ورزشکاران یا افراد مبتلا به آرتروز نیز دچار مشکلات مربوط به زانو می‌شوند.

به گزارش وری‌ول هلت، برخی تمرین‌های ورزشی می‌تواند به تقویت عملکرد زانو‌ها کمک کند. ورزش‌هایی که به‌طور مشخص بر این ناحیه از بدن متمرکزند به کاهش التهاب زانو، جلوگیری از تحلیل استخوان، بهبود درد، بهبود سفتی و اختلال عملکرد مفاصل، و بهبود قدرت زانو و تحرک کمک می‌کنند.

اگر در زانو‌‌ها ضعف یا درد خاصی ندارید که نیاز به درمان داشته باشد، خوب است که سراغ این تمرین‌های ورزشی بروید.

حرکت‌های قدرتی بالا کشیدن پا

این حرکت قدرتی (لیفت پا) را در حالی انجام بدهید که به پشت دراز کشیده‌اید و یک پا کشیده و پای دیگر خم شده است. برای انجام این تمرین، پایی را که کشیده‌اید بالا بیاورید و به‌مدت ۳ تا ۵ ثانیه صاف و کشیده نگه دارید. سپس آن را پایین آورید و دراز کنید. این تمرین را می‌توانید تا ۲۰ بار انجام دهید.

هنگام انجام این تمرین از قوس دادن به پشت، خم کردن گردن، و حرکت‌های خیلی سریع اجتناب کنید تا عضلات عمل کنند و تقویت شوند.

کشش عضلات پشت پا (همسترینگ ایستاده)

برای حفظ تعادل در هنگام اجرای همسترینگ ایستاده، به یک صندلی با پشتی بلند نیاز دارید. دستانتان را به پشتی صندلی بگیرید و تمام وزنتان را روی یک پا بیندازید.

پای دیگر را از زمین بلند کنید، پاشنه پا را به سمت باسنتان ببرید، و ۳ تا ۵ ثانیه نگه دارید. این حرکت را ۲۰ بار تکرار کنید.

برای جلوگیری از آسیب زدن زانوها در حین انجام این تمرین، زانوی پای ثابت نباید قفل شود، بلکه باید کمی خم باشد. همچنین، باید از بالا آوردن بیش از حد پای متحرک جلوگیری کنید.

تمرین‌های مرحله‌ای

در تمرین‌های مرحله‌ای، که استپ‌آپ نیز به آن‌ها می‌گویند، از سکوی (پلت‌فرم) حداقل ۱۵ سانتی‌متری استفاده می‌شود. برای انجام این تمرین، یک پایتان را روی سکو قرار دهید و با استفاده از آن پای دیگر، خودتان را از زمین بلند کنید.

این وضع بدن را طوری نگه دارید که پایتان آویزان شود و به‌مدت ۳ تا ۵ ثانیه در این وضع بمانید. این حرکت را می‌توانید روزی ۲۰ بار تکرار کنید.

مانند بسیاری از تمرین‌های زانو، هنگام بالا رفتن روی سکو در این تمرین باید از قفل‌ شدن زانوها خودداری کنید. قفل‌ شدن زانوها باعث می‌شود عضلاتی که قرار است تقویت شوند غیرفعال شوند.

شیب تک پا

در تمرین شیب تک پا، به دو صندلی با پشتی بلند نیاز دارید که برای حفظ تعادل به آن‌ها تکیه کنید. برای انجام این تمرین، یک صندلی را در سمت راست و دیگری را در سمت چپ قرار دهید، به‌صورتی که پشتی صندلی‌‌ها رو به شما باشد. دست‌‌ها را روی صندلی‌ها بگذارید.

هنگامی که ثابت شدید، یک پا را حدود ۳۰ سانتی‌متر از زمین بلند کنید و تمام وزنتان را روی پاشنه پای مخالف بیندازید. پای متحرک را به‌مدت ۳ تا ۵ ثانیه در این وضع نگه دارید و سپس به‌آرامی پایین آورید. این حرکت را می‌توانید ۲۰ بار روی هر دو پا تکرار کنید.

هنگام انجام این تمرین، توجه به پایی که به آن تکیه می‌کنید ضروری است. این پا را صاف نگه دارید، اما مراقب باشید زانو قفل نشود.

در این تمرین، معمولا احساس می‌کنید که قسمت جلو و پشت ران و همچنین باسن کشیده می‌شود.

اسکوآت دیواری

برای انجام اسکوآت (یا اسکات) روی دیوار، مستقیما روبه‌روی دیوار بایستید و پشت، سر، و باسنتان را به دیوار بچسبانید. سپس بدنتان را به‌آرامی روی دیوار به پایین بلغزانید تا در حالت اسکوآت (چنباتمه) قرار بگیرید، مثل اینکه روی صندلی فرضی نشسته‌اید.

این حالت را برای ۵ تا ۱۰ ثانیه حفظ کنید و سپس خودتان را روی دیوار بالا بکشید تا بدنتان صاف شود. این حرکت را ۲۰ بار تکرار کنید.

اگر می‌خواهید از لغزش بیش از حد روی دیوار در حین اسکوآت دیواری جلوگیری کنید، باسن باید با زانوها در یک راستا یا کمی بالاتر باشد.

اگر این حرکت به‌درستی انجام شود، بیشترین فشار را روی قسمت جلوی ران احساس خواهید کرد.

حرکت‌های کششی بعد از ورزش

انجام حرکت‌های کششی بعد از ورزش اهمیت بسیاری دارد. با انجام این حرکت‌ها می‌‌توانید درد بعد از ورزش را کاهش دهید، احیای عضلات را بهبود ببخشید، و دامنه حرکتی زانو را افزایش دهید.

کشش چهارسر ران

کشش چهارسر ران روی عضلات چهارسر ران عمل می‌کند.

برای انجام این حرکت، بایستید و کف پاهایتان را صاف روی زمین بگذارید و به اندازه عرض شانه‌ها باز کنید. زانوی چپ را خم کنید، نوک یا مچ پا را با دست چپ بگیرید و پاشنه پا را به سمت باسن بکشید. به‌مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه در این وضع بمانید و سپس پا را رها کنید. این حرکت را می‌توانید در هر دو طرف انجام دهید.

اگر در این تمرین کشش خیلی زیادی در ران احساس کردید، پاشنه پا را خیلی به سمت باسن نکشید.

لمس انگشت پا

لمس انگشتان پا به کشش عضلات ساق پا و همسترینگ (پشت پا) کمک می‌کند.

برای انجام این حرکت، روی زمین بنشینید و پاها را روی زمین دراز کنید. بدن را به سمت پایین خم کنید و در حالی که پشتتان صاف است، انگشت پا را لمس کنید. هنگامی که انگشتان پا را لمس کردید، به‌مدت ۱۵ ثانیه در همین حالت کشش بمانید.

اگر دستتان به نوک انگشتان پا نمی‌رسد، تا هر جا که می‌توانید بدن را کش دهید. به‌مرور زمان و با افزایش انعطاف‌پذیری بدن، می‌توانید این حرکت را بهتر انجام دهید.

اگر درد، التهاب، یا مشکلات سلامت دیگری دارید که بر استحکام زانوها اثر می‌گذارد، حتما قبل از انجام این تمرین‌ها و حرکت‌های کششی با متخصص مراقبت‌های پزشکی مشورت کنید.

مطالعه جدید محققان دانشگاه استرالیای جنوبی نشان می‌دهد که فعالیت بدنی ۱.۵ برابر مؤثرتر از دریافت مشاوره یا دارو برای درمان افسردگی است.

اطلاعات

دوپامین Dopamine یک ترکیب آلی از خانواده کاتکولامین‌ها و فنتیل‌آمینها است که نقش حیاتی در بدن و مغز دارد.

دوپامین از پیش‌سازهایش در مغز و کلیه سنتز می‌شود، دوپامین همچنین در بیشتر گیاهان و جانوران سنتز می‌شود.

دوپامین در مغز نقش پیامرسان عصبی و در خون نقش هورمونی دارد، دوپامین به صورت عمده در وزیکول‌(ریزکیسه)های نورون‌(یاخته عصبی)های دوپامینرژیک و همچنین در غدد آدرنال ذخیره می‌شود.

سروتونین Serotonin یا هیدروکسی‌تریپتامین نوعی انتقال‌دهنده‌های عصبی از نوع مونوآمینه اسید بیوژنیک است. به لحاظ بیوشیمی از مشتقات تریپتوفان می‌باشد. سروتونین به‌طور اهم در دستگاه گوارش، پلاکت‌ها و سیستم عصبی مرکزی حیوانات و همین‌طور انسان یافت شده‌است. این ماده در باور بسیاری به‌عنوان جاری‌کنندهٔ «احساس خوب» شناخته می شود.

تقریباً ۹۰٪ از سروتونین موجود در بدن انسان در سلول‌های انتروکرومافین که به‌صورت پراکنده در غشای دستگاه گوارش موجودند متمرکز است و در آن‌جا موجب تنظیم تحرکات روده می‌گردد.

مقادیر کمتری از سروتونین با شبکهٔ عصبی سروتونرژیک سیستم اعصاب مرکزی سنتز شده و کارکردهای گوناگونی می‌یابد، این کارکردها شامل تنظیم در حالات روحی، اشتها و خواب می‌گردد.

سروتونین

سروتونین همچنین دارای عملکردهای شناختی، مانند تأثیرات بر حافظه و یادگیری نیز می‌باشد. مدولاسیون سروتونین در سیناپس ها به‌عنوان عملکرد اصلی برای چندین کلاس مختلف از داروهای ضدافسردگی شناخته شده‌است.

اکسی‌توسین

اکسی‌توسین Oxytocin هورمونی نوروهیپوفیزیال و اولیگوپپتیدی است که در پستانداران وجود دارد. اکسی‌توسین به صورت طبیعی در هیپوتالاموس تولید و در هیپوفیز پسین ذخیره و ترشح می‌شود و نقش اساسی در ارتباط عاشقانه، تولیدمثل جنسی و اتفاقات قبل و بعد از زایمان دارد.

مطالعات هم‌چنین نشان داده‌است که اکسی‌توسین در بسیاری از رفتارها از جمله اوج لذت جنسی، شناخت اجتماعی، جفت‌پیوندی، اضطراب و رفتارهای والدینانه دخیل است.

اندورفین‌ها Endorphins  یا مسکن‌های طبیعی بدن موادی هستند که از غدد مخاطی و توسط تحریک این غد د بوسیله هیپوتالاموس ترشح می‌شوند و اثر اصلی آن‌ها تسکین درد است.

اندورفین‌ها که مرفین طبیعی بدن (endogenous morphine) خوانده می‌شوند در حقیقت بسیار شبیه به مخدرها – مانند مرفین و دیگر مشتقات تریاک – عمل می‌کنند و در زمان فعالیت بدنی، هیجان، احساس درد، خوردن غذاهای فلفلی، فعالیت جنسی و احساس عشق تولید می شوند.

این نوروپتیدها در نورون‌های سیستم عصبی مرکزی، هیپوفیز و محیطی یافت می‌شوند. اندورفین از سه نوع اصلی آلفا و بتا و گاما تشکیل می‌شوند که هر یک بر روی گیرنده‌های خاصی در دستگاه عصبی بدن عمل می‌کنند. دو ترکیب α-neo-endorphin و β-neo-endorphin نیز در این گروه هستند.

اعمالی چون ورزش یا خنده، می‌تواند سبب آزادی اندورفین شود.

حتی گریه کردن نیز اندورفین آزاد می کند. برای همین در شرایط پرتنش و اندوه ناک الزامی برای جلوگیری از گریه کردن نیست و در واقع توصیه می‌شود افراد گریه کنند.

به‌طور کلی اندورفین‌ها باعث ایجاد حالات خوشی و لذت شده و آرامش بخش هستند.

همچنین به واسطه توقف ارسال پیام‌های درد به سوی مغز موجب از بین رفتن حس درد می‌شوند.

زمانیکه مواد مخدر مصرف می شود این مواد که بعلت آب دوست بودن از غشا عبور میکند به گیرنده استیل کولین می چسبد و نقش ناقلین عصبی را بازی می کنند و باعث می شود کانال های دریچه دار پتاسیمی باز شود و احساس درد را برای مدت کوتاهی فراموش کنیم بنابراین بعد از مدتی دیگر نخاع این دو مسکن طبیعی را تولید نمی کند برای همین فرد معتاد پس از یک روز ترک احساس درد در تمام بدن می کند زیرا ۹۰ درصد درد ها در نخاع فیلتر و ۱۰ درصد به لوب اهیانه در مغز میرود و ما آن درد را احساس می کنیم.

هورمون‌ها مواد شیمیایی هستند که توسط غدد مختلف در بدن شما تولید می‌شوند. آنها از طریق جریان خون حرکت می‌کنند، به‌عنوان پیام‌‌رسان عمل می‌کنند و در بسیاری از فرآیندهای بدن نقش دارند. یکی از کارکردهای مهم آنها کمک به تنظیم خلق‌و‌خو است.

به ‌نوشته نشریه پزشکی Healthline، برخی از هورمون‌ها به تقویت احساسات مثبت از جمله شادی و لذت کمک می‌کنند.

دوپامین، سروتونین، اکسی‌توسین و اندورفین هورمون‌هایی معرفی شده اند که می توانند موجب شادی و نشاط در شخص شوند.

در این مطلب راه هایی پیشنهاد شده تا برای کمک به تولید بیشتر این تقویت‌ کننده‌های خلق‌و‌خو انجام دهید.

بیرون بروید

اگر به‌دنبال افزایش سطح سروتونین هستید، گذراندن وقت در خارج از منزل و زیر نور خورشید، راهی عالی برای انجام این کار است. طبق تحقیقات، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء‌بنفش (UV) خورشید می‌تواند تولید سروتونین را افزایش دهد. فقط توجه داشته باشید که قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء‌بنفش می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را نیز افزایش دهد، بنابراین ضد آفتاب را فراموش نکنید!

برای ورزش وقت بگذارید

ممکن است از قبل در مورد ارتباط بین ورزش و ترشح اندورفین چیزهایی بدانید. اما ورزش فقط روی اندورفین تاثیر ندارد. فعالیت بدنی منظم همچنین می‌تواند سطح دوپامین و سروتونین شما را افزایش دهد.

یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۱۷ روی دانشجویان پزشکی نشان داده که ورزش گروهی، مزایای بیشتری نسبت به ورزش انفرادی دارد. تمرین خود را در فضای باز انجام دهید تا افزایش سروتونین را به حداکثر برسانید.

فراموش نکنید که تحقیقات انجام‌شده، تمرینات با شدت بالاتر را با آزادسازی بیشتر اندورفین مرتبط می‌دانند.

با یک دوست بخندید

چه کسی این ضرب‌المثل قدیمی را نشنیده است که خنده بهترین دارو است؟

البته، خنده مشکلات سلامتی مزمن را درمان نمی‌کند؛ اما می‌تواند به تسکین احساس اضطراب یا استرس کمک کند و با افزایش سطح دوپامین و اندورفین، خلق‌و‌خوی ضعیف را بهبود بخشد.

آشپزی کنید

آشپزی می‌تواند هر چهار هورمون شادی شما را تقویت کند. لذتی که از خوردن یک غذای خوشمزه به‌دست می‌آورید، می‌تواند باعث ترشح دوپامین همراه با اندورفین شود. به اشتراک گذاشتن وعده غذایی با کسی که دوستش دارید نیز می‌تواند سطح اکسی‌توسین را افزایش دهد.

برخی از غذاها نیز می‌توانند بر سطح هورمون‌ها تأثیر بگذارند؛ بنابراین هنگام برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی برای افزایش هورمون شادی به موارد زیر توجه کنید:

غذاهای تند ممکن است باعث ترشح اندورفین شوند. ماست، لوبیا، تخم‌مرغ، گوشت‌های کم‌چرب و بادام تنها چند غذای مرتبط با ترشح دوپامین هستند. غذاهای سرشار از تریپتوفان با افزایش سطح سروتونین مرتبط هستند.

غذاهای حاوی پروبیوتیک مانند ماست، کیمچی و کلم ترش می‌توانند بر ترشح این هورمون‌ها تأثیر بگذارند.