سلول‌های خونی که از سلول‌های بنیادی کشت‌شده در آزمایشگاه تولید شده بودند برای نخستین بار به بیماران انسانی تزریق شدند.

تولید این سلول‌های خونی می‌تواند فرایند انتقال خون را دگرگون کند، بنابراین یک آزمایش بالینی برای مشخص شدن ایمنی این روش در حال انجام است.

از آنجا که دسترسی بیماران به خون اهدا شده مناسب دشوار است، تولید سلول‌های خونی در آزمایشگاه می‌تواند به نجات جان انسان‌ها به‌خصوص مبتلایان به اختلالات خونی کمک کند.

در حال حاضر تقاضا برای خون بسیار بیشتر از ذخایر آن است، بنابراین از تولید انبوه سلول‌های خونی در آزمایشگاه به عنوان یک جایگزین مناسب برای جبران کمبود خون نام می‌برند.

دانشمندان که تحقیقاتی را از دهه‌ها پیش برای دستیابی به این هدف انجام داده‌اند، اعلام کردند که هدفشان از این تکنیک، جایگزین کردن اهدای منظم خون انسان نیست اما این فرایند می‌تواند به تولید گروه‌های خونی بسیار کمیاب منجر شود که تهیه آن‌ها دشوار است.

تولید سلول‌های خونی در آزمایشگاه با دریافت خون از اهداکننده آغاز می‌شود. دانشمندان در این فرایند به جای گلبول‌های قرمز به دنبال جدا کردن سلول‌های بنیادی خون هستند.

در این تکنیک، سلول‌های مذکور ابتدا ایزوله شده و حدود ۳ هفته در یک محلول مغذی قرار داده می‌شوند تا پس از تکثیر به سلول‌های خونی تکامل‌یافته‌تر تبدیل شوند. این سلول‌ها در مرحله بعد خالص‌سازی و ذخیره می‌شوند تا برای انتقال آماده باشند.

در این آزمایش، دست‌کم ۱۰ بیمار به اندازه ۵ تا ۱۰ میلی‌لیتر (حدود یک یا دو قاشق چای‌خوری) گلبول قرمز خون دریافت کردند. هر بیمار شرکت‌کننده در این آزمایش ۲ انتقال خون را با فاصله ۴ ماه دریافت کرد که یکی از آن‌ها حاوی خون معمولی و دیگری حاوی گلبول‌های قرمز خون آزمایشگاهی بود. دریافت‌کنندگان سپس برای بررسی بروز هرگونه عوارض جانبی تحت نظر قرار می‌گیرند.

آزمایش بالینی انجام شده توسط دانشمندان بریتانیایی با هدف مطالعه مدت زمان ماندگاری سلول‌های خونی تولید شده در آزمایشگاه در مقایسه با خون معمولی انجام شده است.

اگرچه طول عمر گلبول‌های قرمز خون به طور نرمال ۱۲۰ روز است اما خون اهدایی حاوی گلبول‌های قرمز با سنین مختلف هستند، بنابراین طول عمر آن‌ها می‌تواند غیرقابل پیش‌بینی باشد. اما سلول خونی تولید شده در آزمایشگاه کاملاً تازه است به این معنی که باید ۱۲۰ روز عمر کند.

چگونه با آزمایش خون می‌توان به اختلالات روانی پی برد؟

 

مطالعات تیمی در دانشگاه نیوکاسل استرالیا  نشان می‌دهد که برخی اختلالات روانی شامل افسردگی، اسکیزوفرنی و بی‌اشتهایی عصبی با نشانگرهای زیستی که در آزمایش‌ خون اندازه‌گیری می‌شود ارتباط دارد.

این تحقیق که از داده‌های ژنتیکی، بیوشیمیایی و روانپزشکی نزدیک به یک میلیون نفر انجام شده درک ما را از عوامل ایجاد کننده بیماری روانی افزایش می‌دهد

و ممکن است به شناسایی درمان های جدید کمک کند.

 

 

William Reay سرپرست تیم پژوهشی می گوید در نتیجه این مطالعات مشخص شد تغییرات توالی دی‌ان‌ای با خطر ابتلا به بیماری روانی مرتبط است.

این تغییرات را می‌توان در سطوح نشانگرهای زیستی در آزمایش خون مشاهده کرد. برای مثال، دانشمندان دریافتند میان تعداد گلبول‌های سفید خون و افسردگی رابطه وجود دارد.

به عبارت دیگر، برخی فرآیندها در بدن ما بر میزان گلبول سفید خون و افسردگی تاثیر می‌گذارند. این موضوع می‌تواند نشان دهد که برخی از فرآیندها درون بدن هم بر افسردگی و هم بر گلبول‌های سفید خون اثر می‌گذارند.

شناسایی فرایند مشترک می‌تواند به درک بهتری از عوامل مسبب افسردگی منجر شود و همچنین، برای درمان مورد هدف قرار گیرد.

استرس روانی یک شکل از پروتئینی به نام BDNF بالغ (mBDNF) را در سطح خون کاهش می دهد و سطوح پایین آن با افسردگی مرتبط است.

 

 

دانشمندان عقیده دارند یک همبستگی قوی میان این دسته از اختلالات و پارامترهای مطالعه شده در آزمایش خون وجود دارد.

در صورت کشف این رابطه‌ها، روانشناسان قادر خواهند بود تا با دقت بیشتری بیماری‌های روانی را شناسایی کرده و در درمان آن بکوشند.